ενίγυιος

ἑνίγυιος, -ον (Α)

1. ο ενωμένος σ' ένα σώμα, ο συμφυής

2. χωλός από το ένα πόδι (κατά το λεξικό Σούδα, «ἑνίγυιος

ὁ ἕν μέλος ἔχων, ὁ κυλλός».

[ΕΤΥΜΟΛ. < είς, ενός + -γυιος < γυίον «μέλος σώματος (χέρι, σπλάχνα) ή και όλο το σώμα» (πρβλ. πεντηκοντόγυιος, τρίγυιος κ.ά.)].